Erik, wat zou je doen, mocht je 1 dag onzichtbaar zijn?
Er zouden wel een aantal meetings zijn waar ik bij wil zijn, bijvoorbeeld bij de VRT als ze hun programmatie bepalen of beslissingen nemen (lacht). Maar veel belangrijker is bijvoorbeeld erbij zijn waar Poetin beslissingen neemt. Dat grenst aan het waanzinnige. Ik denk dat die mens zo afgeschermd wordt, dat die geen voeling meer heeft met de echte wereld. Ook onze lieve vriend van Noord-Korea. Dat zijn van die mensen die, ook al is het onwezenlijk, serieus met de aardkloot spelen.
Wie waren je jeugdidolen?
Ik was altijd fan van Simon & Garfunkel in de jaren ‘70. En ik heb het geluk gehad om Paul Simon te ontmoeten. Dat is ondertussen enkele jaren geleden, toen hij in Vorst Nationaal een concert kwam geven. Toen heb ik hem kunnen bedanken, dat het dankzij hem is dat ik muziek ben beginnen maken. Dus daar ben ik heel blij om. Dat is eindelijk van mijn hart. Mijn tweede voorbeeld was David Bowie. Om 2 redenen: omdat hij heel breed ging in wat hij deed. Maar vooral, die slaagde erin om voor 20.000 personen iets te doen en iets later in een kleine zaal voor 100 man. Dat heb ik altijd geweldig gevonden. Ik heb dat ook altijd willen doen. Op een groot podium staan en dan iets klein doen. Met Leopold 3 ben ik er in geslaagd om voor een groot publiek op te treden. Later bracht ik een soloalbum uit. Ik dacht altijd van een klein publiek te kunnen meepakken, maar dat werkt zo niet. Als je kleinkunst doet of je brengt iets populair, dat is toch een totaal andere wereld.
Wat trekt je aan in een vrouw?
Er is geen echte regel. Bij sommige vrouwen kan dit de humor zijn. Een blik is superbelangrijk. Een vrouw is daar zo geraffineerd in. En het gevoel dat er connectie is in wat je te vertellen hebt of wat zij te vertellen heeft. Er bestaat nu blijkbaar ook iets als “ongewenst oogcontact”. Waarop ik dacht: “Oei, nu is het wel heel ver gekomen, dat je ook iets te lang in een vrouw haar ogen kunt kijken of andersom.”
Naar welke muziek ben je momenteel aan het luisteren?
Naast BOXS, mijn marketingbureau, is JukeBOXS mijn booking- en managementkantoor. We vertegenwoordigen er niet alleen zangers, groepen en presentatoren, maar zijn van plan om dit toekomstgericht ook voor andere creatieve mensen in het algemeen te doen. Dat kan vanalles zijn. Onderweg naar hier was ik naar Mathieu & Guillaume aan het luisteren. Dat is kleinkunst, dat eigenlijk veel te weinig gekend is. Ik was me daarom meteen de vraag aan het stellen: “Damn, waarom zijn die niet bekender of worden ze niet vaker gedraaid op de radio?” Ik ben daarnaast een grote fan van Bon Iver, maar verder heb ik een heel brede muzieksmaak.
Aan welk schoolvak had je destijds een grote hekel?
Ik denk als je me de vraag zou stellen “aan welk schoolvak niet”, dat het antwoord veel gemakkelijker zou zijn, want ik had aan veel vakken een hekel. Dat verschilde per schooljaar, omdat de manier waarop er les werd gegeven, van doorslaggevende aard was. De leerkracht maakt er immers van dat geschiedenis een leuk vak is of fuckin’ saai is. Aan boekhouden heb ik altijd een hekel gehad. Terwijl ik nu een bedrijf heb, waar een 7-tal mensen werken. Dus boekhouden is natuurlijk megabelangrijk. En ik merk ook dat ik destijds misschien beter had opgelet.
Geloof je in reïncarnatie?
Nee. Ik geloof wel dat er iets “on going” is in de zin van het vergaan. Ik heb onlangs een waanzinnig mooie documentaire gezien op Netflix over champignons en schimmels. Nu blijkt dat bomen die een kilometer én verder van elkaar staan, communiceren met die schimmels. En nu komt het interessante van het verhaal: de manier waarop het is opgebouwd, is heel vergelijkbaar met menselijke hersenen. En ik geloof wel dat daar een soort continuïteit in zit, maar ik geloof niet in reïncarnatie dat je later als iemand anders terugkomt.
Welke film zou je herhaaldelijk opnieuw kunnen bekijken?
Ik heb onlangs “Rebel” gezien van Arbi en Fallah. Dat is een must-see film, want die werd zo goed gemaakt. Hun Amerikaanse film (“Bad Boys for Life”) daarentegen vond ik uitermate zwak, maar dat lag volgens mij ook niet aan hen. Dat is een volledige marketingmachine die daaraan vasthangt. Verder zou ik “Yesterday” nog eens willen terugzien. Ik vond dat een keigrappige film met een hele toffe invalshoek. Wat series betreft, blijf ik kijken naar “The Big Bang Theory”. Elke avond zie ik minstens 1 à 2 afleveringen. Dat is zo geestig!
Wat heb je altijd in je frigo liggen?
Melk en alcoholvrij bier. Ik drink immers al een paar jaar geen alcohol meer. Enkel op vakantie en tijdens de eindejaarsfeesten, zondig ik nog eens.
Vanwaar die drastische beslissing?
Gewoon, omdat ik aanvoelde dat je tijdens de momenten dat je niet drinkt veel helderder en meer gefocust bent. Dat is ook de reden waarom ik bijna iedere ochtend om 5u op sta, zonder wekker. Gewoon, puur spontaan en dan begin ik een uur of anderhalf uur te lezen.
Wat lees je dan zoal?
Heel gekke dingen, waaronder filosofische boeken en biografieën. De laatste die ik las, was van Carlos Santana. Momenteel ben ik “No More Mr. Nice Guy” aan het lezen. Dat gaat over zelfontplooiing. Een beetje vanalles dus.
Stel, je brengt later een eigen biografie uit. Wat zou daarvan de titel zijn?
Amaai. Dat is een hele moeilijke. Omdat ik zelf zeer veel lees en weet hoe belangrijk een titel is. Geef me eventjes bedenktijd. (Er volgt een stilte en dan plots …) Ja, ik weet het! De titel zou zijn: “Als spons neem ik wat het leven biedt. En pomp het terug als levenslied.” Deze titel is het resultaat van jarenlang lezen, spreken en zingen en niet door ChatGPT. (lacht)
Wat is jouw favoriete dag van de week?
Zaterdag en zondag wisselen af. Want dan is het kantoor dicht en kan ik pas werken.
Loog je tijdens dit gesprek?
Nee.
Wat vind je van personen die je stomme en rare vragen stellen?
Best oké. Dat is een eerlijk antwoord. Ik heb immers niet altijd een heel goede band met journalisten en interviews. In die 30 jaar heb ik zoveel gezien, gehoord en gelezen. Vroeger werd je van de tien keer negen keer genaaid. Er zijn veel dingen gezegd en geschreven die compleet uit de lucht werden gegrepen, maar die hele zware en financiële gevolgen hebben gehad. Dat is jammer. Wat vooral ook is, je doet een interview van twee uur en je praat de laatste vijf minuten bijzonder kort over iets heel privé. Dat is dan uiteindelijk 90% van het artikel. Dergelijke bladen en kranten hebben maar één intentie en dat is verkopen.
Bedankt om hieraan deel te nemen, Erik!
Jij bedankt!
Met dank aan Ment TV
Tekst: Bart Carteur
Foto’s: BOXS
